Dobra osobiste czyli jakie?
Mianem dundefinedbr osobistych określa się dobra niemajątkowe przysługujące każdej osobie fizycznej oraz osobie prawnej, związane z ich indywidualnym istnieniem. Kodeks cywilny nie definiuje, czym są dobra osobiste, wskazuje jednak w art. 23 przykładowe rodzaje objęte ochroną.
Zgodnie z treścią art. 23 K.c., dobra osobiste człowieka, jak w szczegundefinedlności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twundefinedrczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.
Uwzględniając powyższy katalog, można zatem przyjąć, że dobra osobiste odnoszą się do uznanych przez społeczeństwo oraz system prawny wartości obejmujących psychiczną i fizyczną integralność człowieka (oraz osoby prawnej), jego indywidualność, godność oraz pozycję w społeczeństwie.
Ochrona dundefinedbr osobistych
Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, ktundefinedra dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutkundefinedw, w szczegundefinedlności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie.
Na zasadach przewidzianych w kodeksie cywilnym może on rundefinedwnież żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.
Jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa, poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogundefinedlnych.
Dla oceny, czy doszło do naruszenia dobra osobistego, decydujące znaczenie nie ma subiektywne odczucie osoby fizycznej czy przedsiębiorcy będącego jednocześnie osobą prawną, ale to jaką reakcję wywołuje w społeczeństwie naruszenie go.
Dolegliwość dla podmiotu poszkodowanego nie może być jednak małej wagi według przyjmowanych w społeczeństwie norm. Dopiero przekroczenie granicy dopuszczalnej i powszechnie w nim przyjętej może pociągnąć za sobą sankcje za naruszenie dundefinedbr osobistych.
Dochodzenie roszczeń w oparciu o treść art. 24 K.c. jest łatwiejsze do wykazania, bowiem na gruncie jego zastosowania występuje domniemanie bezprawności działania sprawcy (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 1 kwietnia 2020 r., sygn. akt: V ACa 50/18).
Naruszenie dundefinedbr osobistych
Skoro dobra osobiste są wartością chronioną przez prawo, mogą zostać naruszone. Jeśli tak się stanie, osoba, ktundefinedrej dobra zostały naruszone może żądać zaniechania podjęcia krokundefinedw przez osobę trzecią, ktundefinedrej działanie zmierza do naruszenia czyjegoś dobra.
Ponieważ jednak dobra osobiste są pojęciem dość nieostrym, a w kodeksie brak zamkniętego katalogu przy ocenie, czy doszło do naruszenia dobra osobistego, decydujące znaczenie ma to jaką reakcję wywołuje w społeczeństwie naruszenie go, a nie subiektywne odczucie osoby poszkodowanej.
Należy jednak podkreślić, że dolegliwość dla podmiotu poszkodowanego nie mogą być jednak małej wagi według przyjmowanych w społeczeństwie norm. Dopiero przekroczenie granicy dopuszczalnej i powszechnie w nim przyjętej może pociągnąć za sobą sankcje za naruszenie dundefinedbr osobistych.
Co grozi za naruszenie dundefinedbr osobistych?
Ponieważ dobra osobiste zarundefinedwno osundefinedb fizycznych, jak i osundefinedb prawnych podlegają uzasadnionej ochronie a ich charakter objęty jest cały czas modyfikowany w oparciu o potrzeby, doktryna formułuje pewne rozwiązania na podstawie wyrokundefinedw.
Niemniej do najczęstszych sposundefinedb walki z naruszeniem dundefinedbr osobistych mamy do czynienia poprzez np. zaniechanie publikacji, ktundefinedra godzi w dobre imię firmy, dopełnienia czynności potrzebnych do usunięcia skutkundefinedw naruszenia dobra osobistego, w szczegundefinedlności żeby osoba, ktundefinedra naruszyła dobra osobiste, złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie, zadośćuczynienia pieniężnego czy zadośćuczynienia pieniężnego na wskazany cel społeczny.
W ramach rekompensaty można wyznaczyć cel społeczny, na rzecz ktundefinedrego osoba, ktundefinedra wyrządziła krzywdę zapłaci odpowiednią sumę pieniędzy.
Czym jest zadośćuczynienie?
Zadośćuczynienie to instytucja uregulowana w kodeksie cywilnym, w tym przede wszystkim w art. 445 k.c., art. 446 undefined 4 k.c. oraz art. 448 k.c. Instytucja ta daje poszkodowanemu możliwość dochodzenia zapłaty od osoby lub podmiotu odpowiedzialnego odpowiednich kwot tytułem zadośćuczynienia za powstałą po jego stronie krzywdę.
Wymienione przepisy regulując zarundefinedwno zadośćuczynienie za doznaną bezpośrednio na osobie krzywdę jak np. z powodu wypadku, ale rundefinedwnież w przypadku śmierci osoby najbliższej.
Art. 445. w wypadkach przewidzianych w przepisie dotyczącym szkody osobowej (powyżej), sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.
Roszczenie o zadośćuczynienie przechodzi na spadkobiercundefinedw tylko wtedy, gdy zostało uznane na piśmie albo gdy powundefineddztwo zostało wytoczone za życia poszkodowanego.
W tym miejscu dowiesz się czym jest zadośćuczynienie w rozumieniu polskiego prawa.
Czym jest krzywda?
Z pojęciem zadośćuczynienia nierozerwalnie związana jest krzywda. Krzywda w przeciwieństwie do szkody jest ujmowana jest w wymiarze niematerialnym, może więc być utożsamiane z cierpieniem fizycznym lub psychicznym, dlatego nie musi być niejako undefinednamacalneundefined, nie musi wiązać się z powstaniem strat np. finansowych czy innego uszczerbku o charakterze materialnym.
Jak wskazuje orzecznictwo, krzywda warunkująca zasadność oraz wysokość roszczenia o zadośćuczynienie rozumiana jest jako szkoda niemajątkowa undefinedpolegająca na fizycznych dolegliwościach i psychicznych cierpieniach pokrzywdzonegoundefined (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 13 grudnia 2017 r., sygn. akt: V ACa 740/17).
Zatem aby undefinedwykazaćundefined krzywdę nie trzeba odnosić się do aspektundefinedw materialnych.
Czy więź człowieka ze zwierzęciem jest dobrem osobistym?
Jak zostało już wielokrotnie podkreślone, ciężko jednoznacznie stwierdzić czym dokładnie jest dobro osobiste. Z całą pewnością będzie to dobre imię czy wizerunek. Ale co z więzią np. łączącą nas i naszego pupila? Czy taka więź rundefinedwnież będzie uznana za dobro osobiste? Ponieważ pojęcie dobra osobistego jest tak nieostre każdą sprawę należy rozpatrywać indywidualnie.
Zdarzenia opisane poniżej są ostatnimi czasy, coraz częściej spotykane. Chodzi o sytuację kiedy dochodzi do konfrontacji czworonogundefinedw w wyniku czego jeden ze zwierzakundefinedw ponosi uszczerbek na zdrowiu lub nawet śmierć.
Tutaj pisaliśmy czy istnieje obowiązek chodzenia z psem na smyczy.
Pies w parku narodowym? Można czy nie?
York i owczarki. Sprawa z życia
Przykładem może być sprawa, gdzie podczas spaceru kiedy 4,5 letni york został zaatakowany przez owczarki sąsiadki. Właściciel psa prundefinedbował undefinednapastnikundefinedwundefined odpędzić gałęzią, ale bezskutecznie. Dopiero po chwili zjawiła się właścicielka i odciągnęła agresywne zwierzęta.
Mimo operacji i kilkudniowego leczenia yorka nie udało się uratować. Pies został poddany kremacji indywidualnej. Rodzina bardzo ciężko przeżyła śmierć zwierzaka. Powundefineddka kilka dni przebywała na zwolnieniu lekarskim, jednak utrata psa była najdotkliwsza dla dzieci.
W wyniku zdarzenia, właściciela yorka wystąpili z powundefineddztwem przeciwko sąsiadce, ktundefinedra nie dopilnowała swoich owczarkundefinedw. Domagali się kwoty ponad 14 tys. zł odszkodowania i zadośćuczynienia.
Jednakże właścicielka psundefinedw uważała, że sami przyczynili się do szkody. Podczas spaceru york był bez smyczy i bez kagańca.
W jej ocenie to york sprowokował jej psy, ktundefinedre uciekły z ogrodu. Odganianie gałęzią jeszcze bardziej je rozdrażniło. Wniosła zatem o oddalenie powundefineddztwa. Jej zdaniem koszty leczenia były nieuzasadnione, bo była to uporczywa terapia. Kremacja indywidualna psa odbiega zaś od standardowego zachowania w społeczeństwie i nie powinna za nią płacić.
Wyrok rozdziela dwie kwestie
Wydając orzeczenie sąd uznał, że racja leży tak naprawdę po środku. Orzekł, że kobieta ponosi winę w nadzorze nad zwierzęciem. A to, że ojciec powundefineddki nie uciszył szczekającego yorka i bronił go przed psami gałęzią, nie oznacza, że przyczynił się do powstania szkody. Sąd zasądził 4759 zł odszkodowania. Uwzględnił przy tym koszty leczenia, zakupu psa oraz kwotę odpowiadającą pochundefinedwkowi psa.
Natomiast w zakresie roszczenia o zadośćuczynienie sąd oddalił powundefineddztwo. W ocenie sądu więź człowieka ze zwierzęciem nie jest bowiem dobrem osobistym. Mimo że właściciele traktowali psa jak członka rodziny i bardzo przeżyli jego odejście, rekompensata może obejmować jedynie uszczerbek majątkowy.
W tym miejscu przeczytasz o życiu we wspundefinedlnocie mieszkaniowej.
____
Jeżeli masz pytanie związane z nieruchomościami napisz do nas na redakcja@mieszkanie.pl , a my postaramy się zgłębić temat i odpowiedzieć w formie artykułu.
