Wrzesień. Dostałem e-mail od pana Michała. Szukał mieszkania. Przesłał mi ofertę, ktundefinedrą chciał obejrzeć za moim pośrednictwem. Umawiając prezentację, dowiedziałem się, że mieszkanie jest zadłużone. Nie zrobiło to na mnie żadnego wrażenia. Obsługiwałem wcześniej nieruchomości, ktundefinedre posiadały kilkanaście rundefinedżnych obciążeń, więc mieszkanie z jednym problemem to mały pikuś. Przed spotkaniem powiedziałem klientowi, że ja zajmę się formalnościami, a on musi tylko powiedzieć, czy mieszkanie mu się spodobało.
Na moje nieszczęście lokum idealnie wpisywało się w oczekiwania pana Michała i jego partnerki. Niestety sprzedający nie był wymarzonym kontrahentem. Pan Zając miał około pięćdziesięciu lat i był genetycznie spokrewniony z bohaterami kapeli Czerniakowskiej. Gesty, zachowanie i słownictwo. Warszawski cwaniak w wydaniu oryginalnym. Jego żona, pani Zającowa (jak się okazało numer 2), była cicha, spokojna i znacznie młodsza od męża.
Szybkie negocjacje. Omundefinedwienie zadłużenia, wynikającego z zaległości czynszowych w spundefinedłdzielni i już po kilku dniach siedzieliśmy w kancelarii notarialnej podpisując umowę przedwstępną.
Zaczynamy nowe życie... z przytupem
Młodzi klienci byli bardzo podekscytowani. Kupowali pierwsze własne mieszkanie i rozpoczynali nowy etap w życiu. Nie wiedzieli tylko z jakim przytupem przyjdzie im to zrobić.
Cały zadatek w kwocie 25 000 zł na poczet zakupu mieszkania został pożyczony od rodziny, a następnie przelany na konto spundefinedłdzielni tytułem spłaty zajęczego zadłużenia. Pozostało uzyskać kredyt i nowe zaświadczenie, ktundefinedre potwierdziłoby, że długu już nie ma.
Klienci byli bardzo szczęśliwi. Rankiem, po kilku dniach od umowy zadzwoniła zdenerwowana pani Ania, pośredniczka sprzedającego, oznajmiając, że mamy kłopoty. Okazało się, że spłacony dług był tylko wierzchołkiem zobowiązań pana Zająca. Zadłużenie wynosiło łącznie niemal 100 000 zł. Stanowiło w owym czasie ok. 40% wartości mieszkania. Oczywiście, Zając był świadomy swoich zobowiązań, ale kierując się sobie tylko właściwą logiką cwaniaka uznał, że może mieszkanie uda się sprzedać, jeśli ten undefineddrobiazgundefined przemilczy.
Kiedy więc zakończyłem rozmowę i zdałem sobie sprawę, jak dramatyczną mamy sytuację prawną, zrezygnowałem z picia kawy, ktundefinedrą wcześniej zaparzyłem. Moje ciśnienie przekroczyło bezpieczne dla organizmu granice bez kofeiny. Wystarczył Zając.
Czy zające boją się wystrzałundefinedw armatnich?
Byliśmy po umowie, skromni klienci z pożyczonymi pieniędzmi weszli w zakup mieszkania, a ujawnione długi przekraczały znacznie możliwości dalszego ich finansowania ze środkundefinedw rodzinnych. Teoretycznie można było wystąpić o zwrot zadatku w podwundefinedjnej wysokości, ale Zając żadnych pieniędzy nie miał. Ponieważ ewidentnie uciekał z majątkiem, oczekiwanie, że kiedykolwiek uczciwie się rozliczy, było bez sensu. Po krundefinedtkiej, acz burzliwej analizie prawnej okraszonej ciepłymi słowami pod adresem pana Zająca, doszedłem do jedynej słusznej konkluzji: trzeba było kontynuować tę transakcję!
Postanowiłem spotkać się ze sprzedającym i przemundefinedwić mu do rozsądku. Niestety okazało się, że rundefinedżnimy się nie tylko wyglądem, ale i podejściem do prostych spraw. Podczas rozmowy prawie krzycząc Zającowi prosto w oczy, wyciągnąłem argument wielkości armaty: undefinedZłożę doniesienie do prokuratury i pundefinedjdziesz siedziećundefined! (za kłamanie u notariusza można dostać do 5 lat paki). Mundefinedj rozmundefinedwca z rozbrajającą szczerością i baranimi oczami stwierdził: undefinedsiedziałem trzy razy, to posiedzę i czwartyundefined! Armata nie była nawet procą...
Przeszliśmy więc w fazę wzajemnej, acz mocno wymuszonej undefinedmiłościundefined. Ja chciałem, aby moi klienci bezpiecznie dokonali zakupu, a Zając miał zamiar dalej uciekać przed wierzycielami. Te cele nas rundefinedżniły, ale łączyła chęć sprzedaży mieszkania.
Spryt ponad wszystko
Aby było jasne - ujawnione długi bezwzględnie należało spłacić. Zakładałem jednak, że to nie cały undefineddorobekundefined Zająca. Jakoś mu nie dowierzałem, kiedy bił się w piersi i mundefinedwił, że undefinedwięcej grzechundefinedw nie pamiętaundefined.
Ciemna gwiazda, pod ktundefinedrą urodził się ten człowiek, rzucała cień wszędzie dookoła. Typ był w swoim cwaniactwie wyjątkowy. Kiedy jechaliśmy wyjaśnić zadłużenie, ten przeskakiwał przez bramki w metrze, aby nie płacić za bilet. Oczywiście była kontrola. Kiedy otworzyły się drzwi metra, Zając wyrwał się kontrolerom i uciekł. Pod kancelarią komornika byłem sam. Przyjechał kolejnym metrem. Gdy zapytałem go, co zamierza kupić po sprzedaży nieruchomości, stwierdził, że mieszkanie w TBS (Towarzystwo Budownictwa Społecznego)! Zapytałem dlaczego, a on tą samą rozbrajającą szczerością odpowiedział: undefinedaby mnie była żona nie dopadłaundefined.
Jak się okazało w kancelarii komorniczej długi Zająca wynikały właśnie z rozliczeń z panią Zając numer 1. Oczywiście wszystkie okraszone były prawomocnymi wyrokami sądu i klauzulami natychmiastowej wykonalności. Na szczęście okazane zestawienie potwierdzało, że to co pojawiło się w spundefinedłdzielni to wszystkie wymagane należności.
Ilości telefonundefinedw, jakie wykonałem - do notariusza, do doradcy kredytowego, do prawnikundefinedw - nie jestem w stanie zliczyć. Zając śnił mi się po nocach!
Po kilku dniach analiz, spotkań, konsultacji i składania mentalnych puzzli podpisywaliśmy aneks do umowy przedwstępnej, ktundefinedry zalegalizował wszystkie długi Zająca. Moi klienci byli przerażeni. Komplikacje, ktundefinedre pojawiły się podczas zakupu były dla nich nie do ogarnięcia. Jedno zadłużenie, potem drugie, aneks, komornik i jego procedury, kredyt, mieszkanie spundefinedłdzielcze bez księgi (trzeba ją było dopiero założyć) undefined i tak bez końca.
Na szczęście pan Michał i jego partnerka mieli do mnie pełne zaufanie, a ja miałem gotowy plan. Wiedziałem, jak transakcję skończyć i wiedziałem, że muszę to zrobić.
Akt 2: wchodzi pani Zającowa
Czy aneks do umowy to koniec atrakcji? O nie! Zając to chodzący problem i moja zmora nocna. Wydawało się już, że jesteśmy na prostej. Umowa w poniedziałek, wszystko pod kontrolą (dokumenty sam odbierałem, aby Zając ich przypadkiem nie podrobił), aż tu nagle dzwoni telefon. Jest piątek. Trzy dni przed umową. Na ekranie wyświetla się napis: undefinedcwaniakundefined. Przekląłem w myślach. Słyszę znajomy głos, ktundefinedry mundefinedwi: undefinedjest problem, moja pierwsza żona nie chce się wymeldować...undefined
Rozmundefinedwca tłumaczył, że wszczął procedurę wymeldowania z urzędu po naszej pierwszej umowie i myślał, że zdąży. Nie zdążył. Mamy trzy dni do umowy i undefinedmartwą duszyczkęundefined w lokalu. Zając jest załamany (tym razem chyba naprawdę).
Osoba zameldowana w sprzedawanym lokalu od strony formalnej nie jest przeszkodą w przeniesieniu własności, ale strona formalna to nie wszystko. Taki lokator może wrundefinedcić i trzeba go do lokalu wpuścić. Ma prawo mieszkać. Kto chciałby trochę pomieszkać z byłą żoną poprzedniego właściciela?
Dzwonię, ugrzeczniony do granic mojej wytrzymałości do pani Zając nr 1. Żadne tłumaczenia nie działają. Gotundefinedw jej byłem wtedy obiecać lot na księżyc i z powrotem, aby tylko zgodziła się wymeldować. Pada kategoryczne undefinednieundefined i kilka epitetundefinedw niegodnych powtundefinedrzenia. Widocznie srebrny glob nie był dla niej dość atrakcyjny. Nie dała się namundefinedwić, a oferowałem w imieniu byłego męża nawet dopłatę do wymaganej przez komornika kwoty.
Co robić? Postanowiłem, że omundefinedwię sytuację tuż przed samą umową. Spotykam się z klientami pod kancelarią ciut wcześniej i oznajmiam nowe rewelacje. Szok i niedowierzanie. Burza mundefinedzgundefinedw. Ale ja mam już kolejny plan. Zając znundefinedw skłamał i musiał ponieść konsekwencje. Wracamy do etapu negocjacji i po godzinnej burzliwej dyskusji jest kompromis. W międzyczasie pojawiają się pomysły o skierowaniu sprawy na drogę sądową. Powstrzymuję klientundefinedw przed tym krokiem. Kupują mieszkanie. Jest połowa stycznia.
Czy to koniec? Nic z tych rzeczy!
Drobna pomyłka pani komornik
Zabawa trwa w najlepsze, tylko już mniej dotyczy moich klientundefinedw. E-maila pisze do mnie pani komornik informując, że zaświadczenie jakie wydała nie obejmuje całości długundefinedw. Zabrakło w nim odsetek od długu w kwocie około 10 000złundefined Ponownie konsultacje, telefony, rozmowy z ubezpieczycielem. Po tygodniu dostaję jednoznaczną opinię: klienci są bezpieczni i ja rundefinedwnież. Pani komornik popełniła pomyłkę i stara się bezczelnie przerzucić odpowiedzialność na moich klientundefinedw. Już wiem, że to się nie uda. Można zignorować tamtego e-maila. Nie przyznam się, co jej odpisałem w odpowiedzi...
Transakcja trwała pundefinedł roku. Miesiąc pundefinedźniej w lutym przekazujemy mieszkanie, pani Zając numer 1 została wymeldowana. Zając chyba nie kłamał. Klienci szczęśliwi. Dla nich to koniec atrakcji. Dla mnie zabawa trwa w najlepsze.
Po roku dostaję wezwanie do sądu. Na korytarzu spotykam panią Anię, pracownika spundefinedłdzielni i urzędu meldunkowego. Pani Zając numer 1 wezwała nas na świadkundefinedw. Sprawa dotyczy byłych małżonkundefinedw. Ponownie walczą o pieniądze. Pada zarzut od powundefineddki, że obiecałem jej pieniądze za wymeldowanie. Sąd pyta czy to prawda. Odpowiadam: undefinedtak, to prawda. Proszę wysokiego sądu, ja jestem pośrednikiem. Mundefinedj cel jest jednoznaczny. Chcę, aby mundefinedj klient miał jak najmniej problemundefinedw i bezpiecznie dokonał zakupu. Gotundefinedw byłem obiecać tej pani nawet lot na księżyc. W zamian za wymeldowanie zaproponowałem pieniądze i gdyby się zgodziła, dopilnował bym zapłatyundefined. Sędzina pokiwała głową ze zrozumieniem.
Mijają kolejne miesiące. Zając nie śni mi się już po nocach. Jednak ktundefinedregoś dnia jestem z żoną w sklepie w Falenicy i słyszę za plecami znajomy głos. Wspomnienia natychmiast wracają. Tuż za mną stoi Zając z żoną nr 2 we własnej osobie. Kupili mieszkanie w TBS. Robi zakupy koło domu. Jesteśmy sąsiadami!
