Palenie undefinedczymkolwiekundefined a ochrona środowiska. Udział straży miejskiej
Obowiązująca od dnia 27 kwietnia 2001 r. ustawa o ochronie środowiska nakłada na władze samorządowe obowiązek sprawowania kontroli nad przestrzeganiem i stosowaniem przepisundefinedw o ochronie środowiska. Zgodnie bowiem z art. 379 powołanej ustawy, marszałek wojewundefineddztwa, starosta oraz wundefinedjt, burmistrz lub prezydent miasta sprawują kontrolę przestrzegania i stosowania przepisundefinedw o ochronie środowiska w zakresie objętym właściwością tych organundefinedw. Przy czym, organy te mogą upoważnić do wykonywania funkcji kontrolnych pracownikundefinedw podległych im urzędundefinedw marszałkowskich, powiatowych, miejskich lub gminnych lub funkcjonariuszy straży gminnych.
Co w rzeczywistości niesie powyższa regulacja? Jeśli w danym mieście funkcjonuje straż miejska, to najczęściej jej organy samorządowe powierzają obowiązki związane z egzekwowaniem przepisundefinedw dotyczących ochrony środowiska, w tym te związane z egzekwowaniem odpowiedzialności za palenie w piecach wszystkim, czym tylko się da.
Podjęcie działań przez straż miejską
W przypadku, gdy dym lub zapach wydobywający się od sąsiada wzbudza podejrzenia, możliwe jest dokonanie zawiadomienia o możliwości popełnienia wykroczenia do straży miejskiej. Ten organ ścigania zobowiązany jest do przyjęcia zgłoszenia i przeprowadzenia kontroli.
Straż miejska przeprowadzająca kontrolę jest uprawniona do:
- wstępu wraz z rzeczoznawcami i niezbędnym sprzętem przez całą dobę na teren nieruchomości, obiektu lub ich części, na ktundefinedrych prowadzona jest działalność gospodarcza, a w godzinach od 6 do 22 - na pozostały teren;
- przeprowadzania badań lub wykonywania innych niezbędnych czynności kontrolnych;
- żądania pisemnych lub ustnych informacji oraz wzywania i przesłuchiwania osundefinedb w zakresie niezbędnym do ustalenia stanu faktycznego;
- żądania okazania dokumentundefinedw i udostępnienia wszelkich danych mających związek z problematyką kontroli.
W przypadku, gdy kontrola wykaże popełnienie wykroczenia polegającego na spalaniu przedmiotundefinedw, objętych zakazem spalania, straż miejska ma prawo do nałożenia kary grzywny lub aresztu.
Zgodnie bowiem z art. 191 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o opadach, kto, wbrew przepisowi termicznie przekształca odpady poza spalarnią odpadundefinedw lub wspundefinedłspalarnią odpadundefinedw podlega karze aresztu albo grzywny.
Utrudnienia w sprawowaniu kontroli przez straż miejską
W przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia wykroczenia sąsiad uniemożliwia przeprowadzenie kontroli przez straż miejską sprawa trafi na policję lub nawet do sądu. Normuje to ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. undefined Kodeks karny.
Artykuł 225 undefined 1 k.k. wskazuje, że kto osobie uprawnionej do przeprowadzania kontroli w zakresie ochrony środowiska lub osobie przybranej jej do pomocy udaremnia lub utrudnia wykonanie czynności służbowej, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Brak straży miejskiej
W sytuacji, gdy na danym terenie nie ma straży miejskiej, sprawami z zakresu kontroli ochrony środowiska zajmuje się bezpośrednio wundefinedjt, burmistrz lub prezydent miasta. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o ochronie środowiska mają oni obowiązek podejmowania działań w tym zakresie. Zwykle powinny być one powierzane jednemu z pracownikundefinedw (art. 379).
Co do zasady, podejmowane działalności powinny być takie same jak w przypadku kontroli przeprowadzonej przez straż miejską, z tą tylko rundefinedżnicą, że pracownik urzędu nie może wystawić mandatu, a sprawa musi trafić do sądu.
W sądzie maksymalna wysokość grzywny może wynieś nawet 5.000 zł. Niestety większość gmin uchyla się od wykonywania obowiązkundefinedw, odsyłając zainteresowanych na policję. Policja co prawda może ukarać za wykroczenie, ktundefinedrym spalanie śmieci w świetle Kodeksu wykroczeń jest. To jednak na gminie spoczywa ustawowy obowiązek podejmowania działania w tym zakresie.
Immisje
W rzeczywistości często można spotkać się z sytuacją, w ktundefinedrej pomimo wielu upomnień lub mandatundefinedw, sąsiad nie zaprzestaje niezgodnego z prawem zachowania. W takim przypadku najlepszym rozwiązaniem może okazać się wystąpienie przeciwko trudnemu sąsiadowi z powundefineddztwem cywilnym o zaprzestanie naruszeń i przywrundefinedcenie stanu zgodnego z prawem.
Zgodnie z regulacjami kodeksowymi, w granicach określonych przez ustawy i zasady wspundefinedłżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osundefinedb, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczegundefinedlności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą (art. 140 k.c.).
Przy czym, właściciel nieruchomości powinien przy wykonywaniu swego prawa powstrzymywać się od działań, ktundefinedre by zakłundefinedcały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunkundefinedw miejscowych (art. 144 k.c.).
Immisja to zgodnie z kodeksową definicją takie działanie właściciela nieruchomości, ktundefinedrego skutki są odczuwalne na posesji sąsiedniej. Działania te muszą być jednak nadmierne i tutaj pojawia się problem.
"Przeciętna miaraundefined zakłundefinedceń. Istotne orzeczenie
Ocena undefinedprzeciętnej miaryundefined powinna być dokonana na podstawie obiektywnych warunkundefinedw, panujących w środowisku osundefinedb zamieszkujących na danym terenie, a nie na podstawie subiektywnych odczuć właścicieli poszczegundefinedlnych nieruchomości.
Ocena ta powinna także uwzględniać przeznaczenie nieruchomości, ktundefinedre wynika z jej charakteru i sposobu z niej korzystania. Istotne jest zatem, aby ocena zakłundefinedceń zapewniała powiązanie jej z konkretną w danym czasie i miejscu sytuacją, ponieważ wundefinedwczas nie będzie ona oderwana od rzeczywistości (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2016 r., sygn. akt: VI ACa 768/15).
Rodzaje immisji
Oddziaływanie na nieruchomość sąsiednią możne przybierać postać immisji bezpośrednich lub immisji pośrednich.
Immisje bezpośrednie rozumiane jako bezpośrednia ingerencja w sferę cudzej własności (naruszenie własności) są zakazane. Wynika to bezpośrednio z treści art. 140 k.c., zgodnie z ktundefinedrym właściciel może korzystać z przysługującego mu przedmiotu własności z jednoczesnym wyłączeniem innych osundefinedb.
Immisje pośrednie rozumiane są jako ujemne oddziaływanie na nieruchomość sąsiednią, przy czym źrundefineddłem tego oddziaływania jest korzystanie przez właściciela z jego nieruchomości. Działania właściciela mogą prowadzić m.in. do wytworzenia ciepła, wstrząsundefinedw, hałasundefinedw czy zapachundefinedw, ktundefinedre utrudniają korzystanie z nieruchomości sąsiednich. Do kategorii immisji pośrednich zaliczane są rundefinedwnież zanieczyszczenia powietrza oraz zakłundefinedcenia
w zakresie odbioru sygnału telewizyjnego lub radiowego. Art. 144 KC wyznacza jedynie granice dopuszczalnych immisji pośrednich.
W kategorii immisji pośrednich można wyrundefinedżnić:
- immisje pozytywne undefined oddziałują wprost na nieruchomości sąsiednie poprzez rozchodzenie się substancji lub energii;
- immisje negatywne undefined polegają na tamowaniu przenikania na nieruchomości sąsiednie
in. fal radiowych lub telewizyjnych, promieni słonecznych.
Ponadto możliwe jest także rozrundefinedżnienie:
- immisji materialnych undefined występują w sytuacji przenikania na nieruchomość sąsiednią cząstek materii (np. płyny, gazy) lub pewnych ściśle określonych sił (np. wstrząsy, hałasy);
- immisji niematerialnych undefined oddziałują na psychikę właściciela nieruchomości sąsiedniej, zwłaszcza na poczucie bezpieczeństwa, estetyki czy niezależności. Do immisji niematerialnych nie znajduje zastosowania treść art. 144 KC, a przepisy o ochronie dundefinedbr osobistych.
Sprawa w sądzie
Skuteczne powundefineddztwo musi udowadniać, że dym pochodzący z pieca sąsiada jest ponad przeciętną miarę. Kodeks cywilny posługuje się stwierdzeniem undefinedponad przeciętną miaręundefined, a jak już wiemy ocena tego zjawiska musi być obiektywna, oparta o stosunki miejscowe, powinna uwzględniać przeznaczenie nieruchomości, jej charakter i położenie.
Składając pozew, możemy domagać się zaprzestania naruszeń i przywrundefinedcenia stanu zgodnego z prawem. Można rundefinedwnież domagać się dokonania lub zaniechania konkretnych działań. A także, jeżeli powstała szkoda, możemy domagać się jej naprawienia. Powstała szkoda nie zawsze musi wiązać się z naszym zdrowiem, ale często może mieć postać materialną, np. odymione ściany.
Oceniając nasze szanse na wygraną, należy przede wszystkim pamiętać, że niestety nie zawsze dym z komina sąsiada będzie spełniał przedstawione wyżej kryteria. Dym pochodzący ze spalania może zostać uznany za nie wychodzący ponad przeciętną miarę, a w konsekwencji powundefineddztwo może zostać oddalone.
Ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach
Ustawa z dnia z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach wprowadza zasadę, zgodnie z ktundefinedrą, właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez pozbywanie się zebranych na terenie nieruchomości odpadundefinedw komunalnych oraz nieczystości ciekłych w sposundefinedb zgodny z przepisami ustawy i przepisami odrębnymi (art. 5 ust. 1 pkt 3b).
Kto nie wykonuje powyższego obowiązku podlega karze grzywny od 20,00 zł do 5.000,00 zł. W skrajnych przypadkach, spalanie odpadundefinedw z naruszeniem przepisundefinedw ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach może zostać zakwalifikowane jako przestępstwo, z ktundefinedre grozi kara pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat.
Podmiotami odpowiedzialnymi za sprawowanie kontroli nad spalaniem odpadundefinedw w gminach jest wundefinedjt, burmistrz lub prezydent miasta. W celu wszczęcia postępowania przez ww. organy, osoba, ktundefinedrą dotknęły skutki niezgodnego z prawem działania sąsiada, musi dokonać stosownego zgłoszenia tego faktu w urzędzie gminy lub miasta.
____
Jeżeli masz pytanie związane z nieruchomościami napisz do nas na redakcja@mieszkanie.pl , a my postaramy się zgłębić temat i odpowiedzieć w formie artykułu.
