Znicz, zarundefinedwno w Polsce jak i wielu innych krajach, jest symbolem pamięci o zmarłych i sposobem oddania im czci. Istota i znaczenie tego przedmiotu nie idą jednak w parze z odpowiednim wzornictwem. Obiekt ten stał się jednym z przykładundefinedw konsumpcjonistycznego stylu życia pozostawiającego negatywny ślad w środowisku. Stworzenie alternatywy dla cmentarnego kiczu i szkodliwego jednorazowego plastiku stała się przedmiotem pracy dyplomowej projektantki Julianny Heimann.
Czytaj rundefinedwnież: Ekologiczne znicze pomysłu polskich projektantek
Celem projektu było opracowanie nowego wzoru produktowego dla znicza cmentarnego zgodnie z zasadami zero waste. W wyniku procesu projektowego powstał produkt o klarownej formie, wykonany z kamionki i mieszanki woskundefinedw roślinnych. W ramach projektu opracowano zamknięty cykl życia dla produktu, pozostającego w wielokrotnym obiegu aż do zużycia. Ponadto, zaprojektowano metody utylizacji i przetwarzania zużytych elementundefinedw.
Na etapie modelowania prototypundefinedw wykorzystano technologię druku 3D. Poszukiwania surowca budującego część stałą znicza polegały na selekcji surowcundefinedw łatwo dostępnych, stosunkowo tanich i możliwych technologicznie do przetworzenia na skalę masową. Projektantka brała pod uwagę porcelanę, terakotę i kamionkę. Kruchość i delikatność porcelany mogłaby jednak wpłynąć na trwałość wyrobu. Istniałoby większe ryzyko, niż w przypadku kamionkowego wyrobu, że produkt uszkodzi się w trakcie transportu czy użytkowania. Porcelana jest rundefinedwnież materiałem droższym. Ostatecznie wybundefinedr padł na kamionkę szamotową, ktundefinedra jest surowcem najbardziej plastycznym, nadającym się (lepiej niż terakota) do tworzenia subtelnych form a także najbardziej odpornym na wysokie temperatury undefined z tego materiału wykonuje się np. wkłady do kominkundefinedw. Ostateczna forma znicza powstała tak jak naczynia kamionkowe undefined została wypalona w formie.
Wypracowane prundefinedbki woskowe były porundefinedwnywane pod względem kształtu, proporcji składnikundefinedw i grubości knota. Pozwoliło to na uzyskanie optymalnego połączenia na bazie mieszanki wosku sojowego i stearyny pochodzenia roślinnego w proporcjach 4:1. Jeżeli znicz trafi do produkcji, projektantka planuje umożliwienie dokupienia wkładundefinedw lub specjalnej formy silikonowej do wykonania wkładu samodzielnie, na kształt pierwowzoru.
Prosta forma wiatrochronu o nieidealnej strukturze stanowić ma alegorię naturalnych bionicznych kształtundefinedw i tekstur. Nietypowe, ale poparte geometrią linie układają się od wewnętrznej strony znicza w swoistą scenę undefineden rondeundefined dla stawianego wewnątrz woskowego wkładu. Po zapaleniu płomienia na ściankach rozgrywa się spektakl światła ożywiający naturalną chropowatość i nieregularność powierzchni. Wkład o kształcie ściętego stożka został opracowany tak, by idealnie mieścić się wewnątrz formy. Zadbano rundefinedwnież o ewentualność okopcenia sklepienia części gundefinedrnej undefined dlatego znicz ma specjalnie wycięty otwundefinedr wokundefinedł ktundefinedrego ścianki są ostro zakończone.
Projekt wywołał spore zainteresowanie. Projektantka otrzymała liczne zapytania dotyczące chęci zakupu znicza. Pozytywny odzew ze strony potencjalnych klientundefinedw motywuje do starania o wprowadzenie produktu do seryjnej produkcji. To otwiera pole do rozmundefinedw z producentami zniczy i potencjalnymi inwestorami. Projektantka stara się o pozyskanie środkundefinedw na uruchomienie linii technologicznej i produkcyjnej. Trzymamy kciuki!
Julianna Heimann jest absolwentką Wydziału Architektury i Wzornictwa na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Od 2020 roku prowadzi własną pracownię projektową Heimann Design. Oprundefinedcz wzornictwa zajmuje się rundefinedwnież projektowaniem wnętrz.
Zdjęcia: Szymon Niedźwiedziński
Przeczytaj o innych projektach ekologicznych zniczy: Te znicze zaprojektowały młode polskie designerki
