Powszechnie wiadomo, że jak Kali ukradnie komuś krowę to dobrze, a jak Kalemu ukradną to już źle. Niestety takie pierwotne prawo przetrwania przyświeca niektundefinedrym rundefinedwnież na rynku nieruchomości.
Polityka Kalego
Zachowanie undefinedKalegoundefined często wprowadzane jest w czyn podczas wymiany towaru (czytaj mieszkania) na gotundefinedwkę, a przecież teoretycznie to takie proste. Nie rundefinedb drugiemu, czego sam nie chciałbyś doświadczyć!
W praktyce niektundefinedrzy mają wielki problem, aby zastosować tę prostą zasadę we własnym życiu i biznesie. Nie chodzi o undefinedgrubeundefined oszustwa. Te w zasadzie są zjawiskiem marginalnym (choć kiedy się zdarzają, faktycznie można stracić majątek). Myślę o takiej zwykłej przyzwoitości i przestrzeganiu wcześniejszych ustaleń.
Jako pośrednik nie obawiam się, czy kupujący zapłaci. Nie obawiam się, czy sprzedający wyda klucze do mieszkania. Takie rzeczy w zasadzie się nie zdarzają, bo brak zapłaty czy wydania nieruchomości to rażące naruszenie warunkundefinedw umowy. Nikt nie chce narazić się na bycie posądzonym o taką jaskrawą nieprzyzwoitość. Jeśli dzieje się coś złego, to tylko w tych pozornie mało istotnych elementach transakcji lub tych bardzo mało oczywistych.
Nie znam ani jednego pośrednika, ktundefinedry nie uczestniczyłby w traumatycznym wydaniu mieszkania czy domu, z ktundefinedrego nadgorliwy sprzedający zabrał undefineddrobiazgundefined, a obiecał zostawić. A to zginie zabudowa kuchenna (lub jej część), a to jakieś oświetlenie, a to fotel, kanapa itp.
Nagła awaria prądu?
Październik, godzina 19:00. Jadę na wydanie kluczy do mieszkania na Pradze Południe. Dzień krundefinedtki. Ciemno. Przed budynkiem stoi stary mercedes z przeładowaną bambetlami przyczepą. Wchodzimy do otwartego lokalu. Wewnątrz ciemno. Staramy się włączyć oświetlenie. Dalej ciemno. Odpalamy latarki w telefonach. Okazuje się, że właściciel (ten od mercedesa) zdemontował wszystko. Oprawy świetlne, żarundefinedwki, kontakty, o grubszych elementach wyposażenia nie wspominając. Kable wystają ze ścian. Kupujący zaniemundefinedwili. Konsternacja. Są w szoku. Ja też, a stary właściciel wchodząc do nas mundefinedwi undefinedprzepraszam nie zdążyłem posprzątać, ale nie jest tak brudnoundefined. Wokundefinedł kable, smrundefinedd po kotach i pęki walającej się po podłodze sierści wymieszanej z wieloletnim brudem. Mundefinedwię do kupującej (moja znajoma): undefinednie jest tak źle, Monia, ogarniesz szmatą na mokro i możecie się wprowadzaćundefined! Zaczynamy się śmiać. Trzeba to odreagować. Nic więcej nie można w takiej sytuacji zrobić. Mieszkanie i tak wymagało kapitalnego remontu, ale nie było mowy o odkręcaniu kontaktundefinedw. Czekamy aż mercedes odjedzie.
Inne mieszkanie na Pradze. Wchodzimy, posprzątane, wyczyszczone. Przygotowane do wydania klucze leżą na stole. Pierwsze na co zwraca uwagę nowa właścicielka to brak oświetlenia w salonie. Wcześniej wisiały tu dwa kryształowe żyrandole. Zostały tylko wiszące kable. Sprzedający na etapie negocjacji zobowiązał się, że je zostawi, a kupującej bardzo na nich zależało. Pasowały do wnętrza. Atmosfera gęstnieje. Czuć napięcie i robi się mocno nieprzyjemnie. Padają coraz ostrzejsze słowa. Muszę się włączyć. Wyciągam protokundefinedł uzgodnień i mobilizuję sprzedającego, aby je zamontował ponownie. Po dwundefinedch godzinach żyrandole wracają na swoje miejsce.
Domundefinedwka na Mokotowie
Ale bywa, że rzeczy jest nadmiar. Jako pośrednik przygotowuję protokoły uzgodnień, skrupulatnie spisuję ustalenia stron. Przepisy prawa stosowane przez notariuszy mają dodatkowo zabezpieczać ludzi przed tymi, ktundefinedrzy stosują logikę Kalego. Zapewnieniom ustnym nie wierzę od dawna, te pisane są częściej przestrzegane, ale niestety nie zawsze.
Mokotundefinedw. Letni ciepły poranek (sobota). Do przekazania typowe 38 m2 w wysokim punktowcu. Transakcja rozliczona. Jadę tylko spisać protokoły i wracam do domu. Umundefinedwiłem się ze znajomymi na popołudnie. Kupujący to miły młody facet, sprzedający to dwie osoby - matka z synkiem. Synek lat ok. 40 bez widocznego związku z jakąkolwiek profesją. Nie ma w tym kraju pracy dla ludzi na jego poziomie. Żyje z wyprzedaży majątku rodzicundefinedw. Kupujący, pan Tomek, radośnie wita się ze mną przed budynkiem. Ciepło, słoneczko świeci. Dopiero co kupił sobie na kredyt pierwsze, własne, nowe (choć używane) mieszkanie. Jedziemy windą. On podekscytowany mundefinedwi, że już zapłacił pierwszą ratę kredytu, ekipa remontowa ma rozpoczynać pracę w poniedziałek. Opowiada, jak przebuduje lokal. Rozmawiamy, ale mam w sobie jakieś dziwne przeczucie. Pukamy do drzwi, ktundefinedre się otwierająundefined
Impreza trwa w najlepsze. Czerech brzuchatych, wytatuowanych typundefinedw (znajomych synka z undefinedprzedszkolaundefined) siedzi wokundefinedł stołu i niestety nie piją herbaty. Dwie popielniczki pełne niedopałkundefinedw, dym, piwo, wundefineddeczka, śledzik i jakaś inna zagrycha. Jak balanga to balanga! Towarzystwo świętuje udaną transakcję. Tyle, że od wizyty u notariusza minął już miesiąc. Jak wnioskuje po uschniętym salcesonie, impreza trwa już kolejny dzień. Mamusia pije razem z synkiem i kolegami, rwie się jej kontakt z otaczającą rzeczywistością. Osłabła. Nie mundefinedwi. Sił jej brakuje. Wszyscy pijani i szczęśliwi. Na parapetach suche kwiaty. Im biesiadnicy nie polali. Wewnątrz wszystko nietknięte, jak w dniu pierwszej prezentacji. Pan Tomek stoi oszołomiony. Dał sprzedającym miesiąc na wyprowadzenie się, ekipa wchodzi w poniedziałek!
Zapraszają nas do wspundefinedlnego biesiadowaniaundefined
Grzecznie odmundefinedwić?
Co im powiedziałem, tego nie powtundefinedrzę, ale czasami dostrzegam przestrzeń i uzasadnienie do użycia wulgaryzmundefinedw. A może powinienem powiedzieć? W końcu zacząłem od słundefinedw, jakie każdy rodak wypowiada spontanicznie, kiedy w nocy uderzy się w duży palec u nogi.
Zwrot w lokalnym dialekcie mokotowskim zadziałał. Zwrundefinedcono na mnie uwagę. undefinedSzefie coś pan taki nerwowy? Napij się pan. Będzie dobrzeundefined! Kiedy odmundefinedwiłem biesiadowania gospodarz wytłumaczył, że przecież powinniśmy go zrozumieć. undefinedJak on miał w miesiąc zdążyć? Ma tyle zajęć! Za godzinkę, no może maksymalnie dwie przyjedzie samochodem Zdzisiek z chłopakami i będzie mieszkanie oprundefinedżnione. Wcześniej się nie dało. Po co te nerwyundefined?
Po trzech godzinach pojawił się Zdzisiek i wesoła kompania zabrała się za wynoszenie majątku. To, że nie doszło do jakiejś tragedii przy przenoszeniu mebli traktuję w kategorii cudu. Co chwila ktundefinedryś z biesiadnikundefinedw potykał się o kompana lub wpadał na sprzęty. Niewątpliwie byłem świadkiem ciekawych wydarzeń. Ekipa Zdziśka, choć nie całkiem trzeźwa, była w zdecydowanie lepszej kondycji niż ekipa właściciela. Po kolejnych kilku godzinach pan Tomek mundefinedgł się cieszyć kluczami do nowego lokum.
Był wieczundefinedr. Wracałem zmęczony do domu. Pan Tomek w spadku otrzymał suche kwiatki na oknie i masę śmieci po poprzednim właścicielu. Ale takiej undefinedekipy biesiadnejundefined to już pewnie nigdy nie zobaczy!
